سوم: نزول باران:

ايضا خاصّه و عامّه روايت كرده ‏اند كه چون قبايل عرب با يكديگر اتّفاق كردند در اذيّت آن حضرت، حضرت فرمود كه: خداوندا! عذاب خود را سخت كن بر قبايل مضر و بر ايشان قحطى بفرست مانند قحطى زمان يوسف عليه السّلام. پس باران هفت سال بر ايشان نباريد و در مدينه نيز قحطى به هم رسيد، اعرابى به خدمت آن حضرت آمد و از جانب عرب استغاثه كرد كه: درختان ما خشكيد، و گياه هاى ما منقطع گرديد، و شير در پستان حيوانات و زنان ما نمانده، و چهار پايان ما هلاك شدند. پس حضرت بر منبر آمد و حمد و ثناى حقّ تعالى ادا نمود و دعاى باران خواند. و در اثناى دعاى آن حضرت باران جارى شد و يك هفته باريد و چندان باران آمد كه اهل مدينه به شكايت آمدند و گفتند: يا رسول اللّه! مى ‏ترسيم غرق شويم و خانه‏هاى ما منهدم شود، پس حضرت اشاره فرمود به سوى آسمان و گفت: اللّهم حوالينا و لا علينا. خداوندا! بر حوالى ما بباران و بر ما مباران.
و به هر طرف كه اشاره مى ‏فرمود ابر گشوده مى ‏شد، پس ابر از مدينه بر طرف شد و بر دور مدينه مانند اكليل حلقه شد و بر اطراف مانند سيلاب مى ‏باريد و بر مدينه يك قطره نمى ‏باريد و يك ماه سيلاب در رودخانه‏ ها جارى بود، پس حضرت فرمود: و اللّه اگر ابو طالب زنده مى ‏بود ديده‏ اش روشن مى ‏شد. بعضى از اصحاب عرض كردند: مگر اين شعر را از او به خاطر آورديد:؟
و ابيض يستسقى الغمام بوجهه ثمال اليتامى عصمة للأرامل‏
آن حضرت فرمود: چنين باشد.[1]

 —————-

[1] الخرائج، ج 1، ص 58- 59؛ بحار الأنوار، ج 18، ص 14؛ صحيح بخارى، ج 2، ص 35- 37؛ صحيح مسلم ج 2، ص 612- 614؛ سنن نسائى، ج 3، ص 160؛ سنن الكبرى، ج 3، ص 353- 356؛ دلائل النبوة، ج 6، ص 139- 140 و ج 2، ص 326؛ الخصائص الكبرى، ج 1، ص 369 طبق نقل الخرائج (پاورقى).

می اندیشم ببینم من چه میوه ای هستم. خرما؟ شاخه آس؟ ترنج؟ هندوانه ی ….

خداوندا مرا چه می بینی؟ خرما؟ یعنی هیچ رنگ و بویی ندارم؟

شاخه آس؟ یعنی عطر و بو دارم اما طعمی ندارم؟

ترنج؟ خوش عطر و خوش طعم هستم ؟

یا؟

هندوانه ی ….

خداوندا تو خود فرموده ای والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا….مرا سعی و تلاش بر این است که حتی از هنداونه ی …. به شاخه اس و خرما و ترنج برسم. یاری ام کن ترنج شوم.¹

پی نوشت: الان مات و مبهوت نگاهم می کنی که این بشر خل شده!! یه نگاه به ادامه مطلب بنداز. می بینی وقتی هندوانه ی … باشی مناجات هاتم مثل من می شه میوه ای…

پاورقی:

1.  عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ‏پ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ النَّاسُ أَرْبَعَةٌ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ مَا هُمْ فَقَالَ رَجُلٌ أُوتِيَ الْإِيمَانَ وَ لَمْ يُؤْتَ الْقُرْآنَ وَ رَجُلٌ أُوتِيَ الْقُرْآنَ وَ لَمْ يُؤْتَ الْإِيمَانَ وَ رَجُلٌ أُوتِيَ الْقُرْآنَ وَ أُوتِيَ الْإِيمَانَ وَ رَجُلٌ لَمْ يُؤْتَ الْقُرْآنَ وَ لَا الْإِيمَانَ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَسِّرْ لِي حَالَهُمْ فَقَالَ أَمَّا الَّذِي أُوتِيَ الْإِيمَانَ وَ لَمْ يُؤْتَ الْقُرْآنَ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ التَّمْرَةِ طَعْمُهَا حُلْوٌ وَ لَا رِيحَ لَهَا وَ أَمَّا الَّذِي أُوتِيَ الْقُرْآنَ وَ لَمْ يُؤْتَ الْإِيمَانَ‏پ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْآسِ رِيحُهَا طَيِّبٌ وَ طَعْمُهَا مُرٌّ وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ الْقُرْآنَ وَ الْإِيمَانَ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْأُتْرُجَّةِ رِيحُهَا طَيِّبٌ وَ طَعْمُهَا طَيِّبٌ وَ أَمَّا الَّذِي لَمْ يُؤْتَ الْإِيمَانَ وَ لَا الْقُرْآنَ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْحَنْظَلَةِ طَعْمُهَا مُرٌّ وَ لَا رِيحَ لَهَا (الكافي    ج‏2     ص : 603)
- ابو عبد اللَّه صادق (ع) گفت: مردم از چهار صنف خارج نمى‏باشند. من گفتم: قربانت شوم آن چهار صنف كدام است؟ ابو عبد اللَّه گفت: مردى هست كه ايمان دارد ولى قرآن ندارد. مرد ديگرى هست كه قرآن دارد ولى ايمان ندارد. سومى ايمان دارد و قرآن نيز دارد. و چهارمى نه ايمان دارد و نه قرآن دارد. من گفتم: قربانت گردم. برايم توضيح بدهيد. ابو عبد اللَّه گفت: اما آن كسى كه ايمان دارد ولى قرآن ندارد به ميوه خرما شبيه است كه طعمى شيرين دارد ولى عطر و بو ندارد. و اما آن كسى كه قرآن دارد ولى ايمان ندارد، به شاخه آس شباهت دارد كه عطرى خوش و مطبوع دارد ولى طعم آن تلخ و نامطبوع است. و اما آن كسى كه هم قرآن دارد و هم ايمان دارد، به ترنج مى‏ماند كه هم عطرى دلاويز دارد و هم طعمى اشتها انگيز. و اما آن كسى كه نه قرآن دارد و نه ايمان، به هندوانه ابو جهل مى‏ماند كه طعمى تلخ و زننده دارد و هيچ بويى  ندارد.

حالا شما هم مناجات میوه ای بکن…

می خوام بین دوستام یه بررسی بکنم ببینم به کودومشون می تونم بگم دوست صمیمی. صمیمی به معنای تمام . اینکه می تونم روش حساب کنم. می تونم از برادر به خودم نزدیک تر حسابش کنم و می تونم هر چه دارم رو د راختیارش بزارم. یه کمی فکر می کنم می بینم اونایی که با من دورو باشن رو نمی تونم بپذیرم اصلا نمی دونم می شه به این ها گفت دوست.  بازم فکر می کنم ببینم که وقتی من دست و بالم تنگ می شه چه کسی دور و ور من عین پروانه می چرخه که کمبودی نداشته باشم و چه کسی اون مواقع اصلا پیداش نمی شه و به تبع وقتی ناراحتم و مصیبت و فشار بر من وارد می شه چه کسیه که کنارم می مونه و سعی می کنه کمکم کنه با فکرو اندیشه و یا حتی اخلاق خوبش…

^1. عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ الصَّدَاقَةُ مَحْدُودَةٌ فَمَنْ لَمْ تَكُنْ فِيهِ تِلْكَ الْحُدُودُ فَلَا تَنْسُبْهُ إِلَى كَمَالِ الصَّدَاقَةِ وَ مَنْ لَمْ يَكُنْ فِيهِ شَيْ‏ءٌ مِنْ تِلْكَ الْحُدُودِ فَلَا تَنْسُبْهُ إِلَى شَيْ‏ءٍ مِنَ الصَّدَاقَةِ أَوَّلُهَا أَنْ يَكُونَ سَرِيرَتُهُ وَ عَلَانِيَتُهُ لَكَ وَاحِدَةً وَ الثَّانِيَةُ أَنْ يَرَى زَيْنَكَ زَيْنَهُ وَ شَيْنَكَ شَيْنَهُ وَ الثَّالِثَةُ أَنْ لَا يُغَيِّرَهُ مَالٌ وَ لَا وِلَايَةٌ وَ الرَّابِعَةُ أَنْ لَا يَمْنَعَكَ شَيْئاً مِمَّا تَصِلُ إِلَيْهِ مَقْدُرَتُهُ وَ الْخَامِسَةُ أَنْ لَا يُسْلِمَكَ عِنْدَ النَّكَبَات‏ (الخصال    ج‏1    ص : 277)

همين طور تو دستش مونده بود. يه نگاه به اين دستش مى كرد يه نگاه به اون دستش و يه نگاه به خاكى كه جلوش بود. هر دو تاپلاستیک رو گذاشت رو زمین ، بیل رو برداشت و خاک ها رو زیر رو رو کرد. با دستاش کلوخ ها و سنگ های درشت رو برداشت و …هنوز هم داشت فکر میکرد:… همین بذر به درد نخور رو بریزم و خیال خودم رو راحت کنم و برم استراحت کنم یا اینکه از قید استراحت کردنم بگذرم و بذر مرغوب رو بریزم. هی فکر میکرد اگه مرغوب رو بریزم باید هی بهش سر بزنم و اب بدم ولی اون به درد نخوره رو که بکارم هر وقت حوصله داشتم اب بهش می دم و …همین طور داشت فکرمیکرد. کنارش نشسته بودم. لبخندی زدم و گفتم: اونی که بیشتر زحمت داره نتیجه بهتری هم داره. اگه نمی خوای نتیجه خوب بگیری چرا می خوای بذر بکاری. برو استراحت کن و خوش باش. یه نگاهی بهم کرد. مردمک چشمش حالت تیره داشت. معلوم بود حواسش به من نیست و فقط زل زده به صورتم . همجنان لبخند رو رو لبم حفظ کردم و منتظر بودم که چه تصمیمی می گیره . بالاخره بذر مرغوب رو برداشت و روی بذر ها رو با خاک های الک شده پوشوند. بهش یه کم اب داد و اروم به من گفت: اونی که نتیجه بهتر داره و مرغوب تره رو کاشتم. زحمتش هم به جون می خرم.

خوشحال شده بودم. حالا دیگه می دونستم وقتی قرار باشه بین یه چیزی که اثر آنی داره و اثر دائمی، اونی رو انتخاب می کنه که اثر دائمی داشته باشه. حتی اگه سختی هاش هم زیاد باشه. وقتی می شه با همه دوست بود، چرا بذر دشمنی رو بکاریم؟ وقتی می شه به همه خوب نگاه کرد و حسن ظن داشت، چرا بذر سوء ظن رو بکاریم که گل سمی هم به بار می ده و اخرش موجب مرگ خودمون می شه.…

حالا به دستات نگاه کن ببین مرغوب رو می خواهی بکاری تو قلوب مردم یا بذر به درد نخور رو؟

1. قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا أَتَانِي جَبْرَئِيلُ ع قَطُّ إِلَّا وَعَظَنِي فَآخِرُ قَوْلِهِ لِي إِيَّاكَ وَ مُشَارَّةَ النَّاسِ فَإِنَّهَا تَكْشِفُ الْعَوْرَةَ وَ تَذْهَبُ بِالْعِز. (الكافي    ج‏2   ص : 300)

رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: هيچ گاه نبود كه جبرئيل نزد من آيد، جز آنكه مرا موعظه ميكرد و آخرين سخنش بمن اين بود كه: از دشمنى با مردم بپرهيز، زيرا كه آن عيب نهفته را آشكار كند و عزت را ببرد

باز نشر مطلب : سایت عمار نامه و          سایت جام نیوز