چند وقت پیش، رفته بودیم نمایشگاه کتاب. کتاب جالبی رو دیدم. نقاشی کودکان بود اما وقتی ورق می زدی انگار که صفحه سفید بود و طرحی کشیده نشده بود. وقتی دقت می کردی طرح های گل و حیوانات مختلف رو توش می تونستی ببینی.  وقتی همچین کتابی رنگ آمیزی بشه زیباییش دو چندان می شه به خاطر اینکه خط حاشیه ای مشکی نداره و تماما رنگی می شه.

من هم وقتی من کارام رو مثل این نقاشی پنهانی انجام بدم ، مردم وقتی دفتر عمر من  رو ورق  میزنن نمی تونن به وضوح  ببینن نقاشی زیبایی رو که کشیدم و همین باعث می شه که خدا رنگ آمیزی شده اش رو زیبا تر می بینه. هر چی جلوی چشم مردم بی رنگ تر پیش خدا پر رنگ و لعاب تر.

پس چرا من کارهای خوبم رو برای اینکه زیباییش پیش خدا دو چندان بشه پنهانی انجام ندم؟

گاهی اوقات، زمانی که  جلوی دوستان براشون دعا می کنم(جهت اطلاع محض ریا) بعضی هاشون انگار که بار مسئولیت و منّتی بر سرشون بره کمی معذب می شن درحالیکه قصد من دعا کردن بود نه منت گذاشتن.( تازه این فقط دعا کردن بود. دیگه چه برسه به کار نیک و کمک و یاری) اما وقتی پنهانی براشون دعا کنم دیگه این آفت احتمالی رو نداره. علاوه بر اینکه خیلی فواید هم داره. یکیش اینه که  دو برابر اون دعایی که در حق دوستم کردم به خودم می رسه یکی دیگه اش اینه که….بهتره روایت رو بخونی تا بیشتر به دلت بشینه.

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ دُعَاءُ الْمُسْلِمِ لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ يَسُوقُ إِلَى الدَّاعِي الرِّزْقَ وَ يَصْرِفُ عَنْهُ الْبَلَاءَ وَ تَقُولُ لَهُ الْمَلَائِكَةُ لَكَ مِثْلَاه

(ثواب الأعمال و عقاب الأعمال ص : 153)

باز نشر : سایت جام نیوز و       سایت عمار نامه